DRUGI DZIEŃ PLENERU
Poranek przywitał nas rześkim górskim powietrzem i piękna pogodą. W tym dniu było to tym ważniejsze, że czekał nas plener malarski nad samym Morskim Okiem. Ze względu na niepełnosprawność uczestników zaplanowano wyjazd wozami z Palenicy Białczańskiej do Polany Włosienica, ok. 1,5 km przed Morskim Okiem. Resztę trasy uczestnicy pokonywali o własnych siłach. Bardziej wytrwali i sprawni fizycznie pokusili się także o obejście wokół Morskiego Oka. Nad plenerem plastycznym i bezpieczeństwem uczestników czuwało Stowarzyszenie Towarzystwo Przyjaciół Dzieci z Krakowa oraz terapeuci i opiekunowie z poszczególnych grup. Malownicza sceneria Tatr Wysokich i słoneczna pogoda sprzyjała artystycznej twórczości. Z wielkim zaangażowaniem przystąpiono do pracy. Dla chętnych były też indywidualne zajęcia z fotografowania poprowadzone przez terapeutów ze Stowarzyszenia OSTOJA Brzesko
Byliśmy na wysokości 1395 m n.p.m. Morskie Oko to największe jezioro w Tatrach, położone w Dolinie Rybiego Potoku u stóp Mięguszowieckich Szczytów, przykuwało wzrok swoim urokiem i zachęcało do tworzenia. Nic dziwnego, bo urok Morskiego Oka inspirował twórczość niejednego artysty czy pisarza. Z zaciekawieniem przyglądali się nam także obecni tam turyści, pytali skąd jesteśmy, podziwiali zapał i talenty malarskie.
Tego dnia po smakowitym obiedzie i krótkim odpoczynkiem odbyły się bardzo ciekawe zajęcia z zakresu doradztwa zawodowego dla osób niepełnosprawnych. Poza Panią Kierownik WTZ w Gorlicach – Danutą Dunak, zajęcia współprowadził Wojtek - niepełnosprawny podopieczny z tego warsztatu. Z wielkim zaangażowaniem i humorem omawiał takie zagadnienia jak: czy warto pracować? Jak powinien zachowywać się człowiek odrosły? Jakie ma prawa i obowiązki? Jak szukać pracy?
Tego wieczoru był też czas na dyskotekę integracyjną, poprowadzoną przez pana Łukasza. Nie zabrakło wspólnych zabaw, odtańczonych piosenek z nauką poszczególnych gestów i układów tanecznych. Dla chwili oddechu odbyły się również zajęcia muzyczno-wokalne - karaoke. Bardzo wiele osób chciało wypróbować swoje możliwości wokalne, pozostali nucili razem refreny piosenek, nie zabrakło gorących owacji od słuchaczy i smacznych drobnych nagród. Tego dnia nie było chyba osoby, która nie bawiłaby się wyśmienicie. Instruktorzy i opiekunowie starali się dotrzymać kroku tańczącym i szalejącym na parkiecie podopiecznym.
